Zsa Zsa Lamor: Mijn droom is een eigen TV-programma…

Reeds 15j is spektakelrestaurant Mask’ara een begrip in Vlaanderen. Binnenkort vieren ze dit met een grootse show in zaal Elckerlyc te Antwerpen. Leading lady Zsa Zsa Lamor staat al meer dan 20j op de planken en is een graag geziene gast op vele events. Naast haar ervaring als showqueen is ze ook bekend voor haar recht toe-recht aan visie. Tijd om de persoon achter Zsa Zsa te leren kennen.

Hoe ben je ooit begonnen als Zsa Zsa Lamor?

Toen ik klein was, had ik altijd de behoefte me te verkleden. Carnaval en drie koningen waren elk jaar topdagen voor mij. Iedereen in de school kwam dan verkleed en dat heeft zich lang gemanifesteerd als een mannelijke persoonlijkheid. Dan op een bepaald moment: je wordt ouder, komt uit de kast en krijgt een andere vriendenkring. Eén van mijn vrienden, een kapper, vroeg me om mee te gaan naar het grootste Carnavalbal in Oostende. Maar er was één voorwaarde: iedereen van de vriendengroep ging verkleed als vrouw. Dat was mijn 1e keer en ik had een knalgele Sissi jurk gemaakt met hoepels erin en Vinyl schminkte mij toen nog. Die avond was ik de ster van het bal.

Je moet weten dat ik heel mijn jeugd een introverte jongen ben geweest omdat ik altijd de zwaarste en dikste jongen van de klas was en altijd ben uitgelachen vanwege mijn vader en toestanden. Dat heeft me altijd zwaar getekend en ik heb me altijd op de achtergrond gehouden. Die avond was ik de koningin van het bal en ben daar honderden keren gefotografeerd. Daar heb ik dan een boost gekregen en was ik verbaasd over de aandacht die ik kreeg.

Toen trad ik nog op als Vanita Moonwind en deed duetten met Vinyl Desertstorm. Dat is beginnen escaleren en moest ik af en toe Vinyl depanneren met een showke in een café omdat er iemand had afgebeld. Ze belde me en zei: ‘breng maar wat Shirley Bassey en Cher mee’. De paar dingen die ik had van Carnaval bracht ik dan mee. Ik ben dan wat klein showkes beginnen doen. Die aandacht, dat applaus… ik wou er meer van!

Toen ik 23j was ben ik beroemd geworden in het Hessenhuis. Ik kwam er elk weekend binnen met een andere outfit: om ter grootste, om ter breedste. Ik maakte alles zelf. Ik ben toen een heel populaire madam geworden en heb altijd gezegd: het Hessenhuis heeft me mee groot gemaakt.

We zijn dan in spektakelrestaurant het Spookhuys beland. Ik mocht daar ook blijven vanwege mijn grote kostuums en mijn pluimen. Ik heb daar de mogelijkheid gekregen om stands-up te doen. Dat is daar een klein beetje flagrant afgelopen. Op dat moment hebben ik en mijn huidige vennoot beslist om op onszelf te beginnen en zijn we met Mask’ara gestart. 15j later zitten we er nog steeds. Dat live performen en die stand-up, daar ben ik uniek in in België. Vroeger was ik niets, gewoon een ’seut van Brasschaat’ en nu zijn ze allemaal bang van mij.

Hoe hebben jouw vrienden en familie gereageerd op jouw transformatie?

Ik blijf het zeggen, want veel mensen begrijpen het niet. Je hebt 2 soorten: showqueens en travestieten. Ik ben een showqueen. Ik schmink mezelf, ik doe vrouwenkleren aan, ik entertain mensen en hou ervan als ze lachen met de performance. Maar ik ben zo blij als die schmink er allemaal terug af is. De manier hoe ik optreed in Mask’ara is zo grof, dat als ik dat als Danny zou doen er al lang een man op het podium me een pak slaag zou komen geven. Travestieten vind je dan meer in andere gelegenheden. Daar zit altijd een seksuele tint bij. Die willen ook seks hebben met een pruik op, die vinden de aandacht van heteromannen geweldig. Je hebt dan ook nog binnen de travesties getrouwde mannen die opgewonden worden van het dragen van een BH, van het strelen van nylonkousen, op hoge hakken lopen. Dat heb ik totaal niet. Daarom zeg ik, ik ben een showqueen.

Hoe heeft mijn familie erop gereageerd? Mijn ouders hebben dat altijd gelinkt aan Carnaval: laat hem maar voor 1 avond de zot uithangen. Ik was 23j en Vynil 15j toen we samen onze coming out hebben gedaan. Dat is geëscaleerd in een ongelooflijke ruzie. Mijn vader was oerconservatief. De 1e uitspatting was dat mijn moeder een hoer was en dat hij geen jeanetten maakte als kinderen. Hij wou scheiden en wou met ons niets meer te maken hebben. Dat was op een zaterdagavond thuis en zondagochtend was hij gestorven. Wij hebben dus een heel aparte coming out beleefd en hij heeft nooit geweten dat ik showqueen was. Mijn moeder heeft het er in het begin moeilijk mee gehad. We woonden in Brasschaat,  een heel puriteinse gemeente. Een gemeente waar iedereen roddelde.. Toen ik met Mask’ara begon mocht ze altijd naar de show komen kijken. Ze bracht dan vriendinnen mee en het heeft niet lang geduurd voor ze het allemaal fantastisch vond. Ik heb meegedaan in een Amerikaanse film en ben een paar keer op TV geweest. Ook daar was ze enorm fier op. Spijtig genoeg zit ze nu in een rusthuis en is ze dement. Al bij al is het niet slecht geweest. Het zou slechter zijn geweest mocht mijn vader nog leven.

Ben je vrienden verloren?

Enkel schoolvrienden. Vroeger in het middelbaar had ik wel ne crush op een aantal gasten, maar durfde dat niet zeggen. Ik zat in het kunstonderwijs en wij hadden daar ook een afdeling drukkerij. Dat waren echt zwijnen. In de afdeling haartooi waren de meeste van die jongens Gay. Die werden uitgemaakt van het begin tot het einde van de speeltijd. Na school werden ze verder gepest. Ik heb me dan heel die tijd struis gehouden. Nochtans op 3 meisjes na wist iedereen dat ik op mannen viel. Dus ik was wel gefrustreerd omdat er echt een paar knappe gasten rondliepen.

Op een bepaald moment had ik een horeca job in het weekend en ik win een gastronomisch weekend in Schotland voor 3 dagen met alles erop en eraan. Mijn baas wou het niet en ik mocht gaan. En ik vraag aan een gast in de klas of hij mee wou. Ik had een zware crush op die kerel. Ik heb dat nooit tegen hem gezegd en hem nooit aangeraakt. Wij hebben in Schotland met 2 in 1 bed gelegen en ik wou niks provoceren omdat hij zo niet was. De allerlaatste dag van school was het proclamatie en we gingen nog iets drinken in de stad. Eén van de gasten vroeg toen wanneer ze mij met een vriendin zouden zien. De school was toch gedaan, dus ik zei: waarom met een vriendin, dat kan ook ne vriend zijn. En die kerel waar ik mee naar Schotland was gegaan keek me aan, zei ‘bah, zeit gij een Janet?’. Hij is weggegaan en heb hem nooit meer teruggezien. Ik moet wel zeggen dat na mijne coming out ik ‘maniertjes’ begon te krijgen. In de school was ik veel mannelijker dan nu. Ik heb jaren mijn mond moeten houden en nu flap ik het eruit: klinkt het niet, dan botst het!

Wat was het Spookhuys voor iets?

Dat was een spektakelrestaurant. Wel veel groffer dan dit hier. Iedereen met gebreken moesten wij aanvallen. Ik ben zelf dik geweest, dus ik weet hoe pijnlijk dat was. Wie moesten wij aanvallen: dikke mensen, vrouwen met grote borsten, sproeten, rosse mensen, magere mannen. Heel de tafel zat te lachen, maar ik wist dat die mens zich enorm schaamde. Je had daar geen podium en je moest rondlopen in verschillende zalen. We hebben achteraf altijd gezegd: zo willen we niet optreden.

Hessenhuis was van voor de periode dat Ludo begon. Dat was echt de beste periode van het Hessenhuis. Die man sprak echt af met mij om carnavalsfeestjes te organiseren, zelfs in augustus omdat hij nog confetti over had. Daar zijn dingen gebeurd: brandalarm laten afgaan, brandweerwagens laten komen, op de wagens geklommen,.. Nu zou je een boete krijgen, maar toen kon dat nog.

Mis je die periode?

Ja, ik mis die periode wel. Je had dan ook elk jaar een feestje van een heel rijk Indiër. En die deed altijd een thema waarbij iedereen verkleed kwam. Ik doe al 17j studio 54 en in het begin kwam iedereen verkleed. Maar het gaat er allemaal uit. Mensen doen geen moeite meer.

Hoe zie je de periode evolueren?

Niet wat ik ervan vind. Je zit nu in een periode van degene die echt meisje willen zijn, die lippen laten opspuiten, de meest natuurlijke pruiken en schmink om toch maar meisje te zijn. Dan heb je een categorie die denkt: ik zet een pruik op, playback en het zal ook wel ok zijn.

Je moet wel eerlijk zijn: het kost geld! Ik ben ongelooflijk creatief. Ik ben decorateur van beroep. Ik kan brijen, stikken, naaien. Ik maakte in het begin heel veel zelf om de prijzen te drukken. Wat ik toen verdiende stak ik er ook terug in, want ik ben altijd een job blijven houden. Sommigen vergeten dat: je kunt er in België niet van leven. Tenzij je natuurlijk in de Coolcat 10 kleedjes gaat kopen in de solden. Maar de echte showqueen groepen hebben vaak kleedjes van elk 1200 euro. Maar de nieuwe lichting… ik heb vorig jaar de showqueen awards gezien en van sommige categorieën was ik niet te spreken.

Waarom ben je ooit begonnen met Mask’ara?

De baas van het Spookhuys begon naast zijn schoenen te lopen. Maar het is gekomen door John D. Hij was die ergens tegengekomen op een vakantie en hij wou die in zijn concept hebben. In het 1e deel Tina Turner en in het 2e deel Dalida. Eén van mijn collega’s komt te weten dat ze dubbel betaald werd. Wij traden een uur op en hij amper 10 min en mijn collega kon daar niet mee leven. Ze is gaan praten met de baas en hij zei: ik betaal aan mijn mensen wat ik wil en ten tweede dat is live. Maar mijn collega gaf aan dat ik ook 20 min stand up stond te doen… live! Wij wilden of evenveel als zij of zij evenveel als wij. De baas vertelde ons toen dat hij ons die avond evenveel zou betalen, maar dan moesten we niet meer terugkomen. De zaak zat bomvol, maar wij zijn gewoon vertrokken. We weten dat dat heel lelijk was naar hem toe.

We hebben toen besloten om een pand te zoeken en op onszelf te beginnen. We hebben eerst de zaal gehuurd om te kijken of we volk konden trekken. De 3e avond was de eigenares heel depressief. Ze had een relatie met Geert Blanchart die haar had verlaten voor een man. Overdag deed zij een brillenzaak en ’s avonds werkte zij hier. Die dame was helemaal op. Daarop hebben wij aangeboden de zaak aan ons te verkopen. We hebben alles op 7 weken verbouwd en een opening gedaan van 1250 man. Ze konden niet binnen.

Ben je na al die jaren nog steeds tevreden over Mask’ara?

Ikzelf ben nog heel tevreden over Mask’ara, alleen maakt onze Belgische staat het ons niet gemakkelijk. We hebben een grote slag gekregen met het rookbeleid. Ik mag op straat niets doen want ik heb maar 70 cm. Dus mag ik geen afdak of luifel hangen en mensen staan in de regen om te roken. Ik had vroeger dansavonden tot half vijf ’s morgens. Nu is het om 2u leeg. Mensen hebben dat even volgehouden om af en toe een sigaret te roken, maar dat werkte niet meer.

Nu is het aan het verbeteren. Ik krijg nu grote niet-rokers groepen binnen. 2j geleden is het kapsalon ernaast vrijgekomen en heb aan de eigenaar gevraagd om het te mogen bijhuren. Dan had ik daar een rokersruimte en gehandicaptentoilet van gemaakt. Hij wou aan ons niet verhuren.

De vrijdagen krijgen we niet meer vol. In het begin moest je 8 maanden wachten voor je kon reserveren. Nu zijn we enkel zaterdag open en kan je binnen de maand reserveren. Het vermindert dus, maar aan de andere kant krijgen we veel nieuwe mensen. We zijn nu aan een nieuwe generatie. Toen wij begonnen waren er veel  kinderen van 10j en die komen nu voor een vrijgezellenfeestje of een werkfeestje. Dat is ook één van de redenen waarom ik nu groffer ben dan vroeger:  je moet geen mop meer vertellen over kak en pis. Maar daar ben ik goed in en mensen gaan tevreden buiten. Ik doe al 13j de ontvangst en zie wie er allemaal binnenkomt. Ik heb daar een heel goed gevoel bijgekregen en weet snel welk soort mensen je voor je hebt. Dan kom ik bij mijn collega’s en vertel ik hen welke tafels ze moeten negeren.

In je carrière heb je een aantal verrassende optredens gedaan: K2 zoekt K3, Belgium’s got Talent, een film, Ivo Niehe, Wittekerke. Heb je van bepaalde dingen spijt?

Spijt niet. Die film zou ik zo terug doen. Dat was de ervaring van mijn leven. Dat heeft 6 dagen geduurd, maar dat was dan ook een hele professionele ploeg. Dat zou ik nog eens graag terug willen meemaken en het hoeft zelfs niet als Zsa Zsa. Van ‘Belgium’s got talent’ heb ik ook geen spijt. Ik had op voorhand kunnen weten: België is niet klaar voor een showqueen. Er zal er nooit één het programma winnen. Daar is VTM te kortzichtig voor. Maar de publiciteit die je de maanden erna hebt, die was gigantisch en onbetaalbaar. Als je dan het kostuum aandoet op het podium wat je op TV aanhad, dan denken mensen daar aan terug.

Ik heb je 1e show gezien in het Fakkeltheater en je hebt daar je sketch gebracht van Albert Hein. Die was 1000 keer beter dan wat je gebracht had op VTM. Heb je dan niet het gevoel dat je de verkeerde sketch hebt gebracht?

Je krijgt maar 2 min en daar kan je niet veel in doen. Daar kan je nog geen één deftige mop in vertellen. Daarom ben ik ook zo boos dat ze bepaalde acts veel langer laten duren. Ze zijn niet eerlijk naar alle acts toe. Sommige acts kunnen nu eenmaal niet in 2 min, maar ze blijven zich eraan vasthouden. Je krijgt geen deurwaarder te zien en geen stemmen. Dit is waanzin.

Waar ik wel spijt van heb dat ik als enige ooit auditie ben gaan doen om ‘Debbie en Nancy’ op VTM te vervangen. Een persoon die nauwe banden had met de productie was hier komen eten en ging me beroemd maken. Nu lach ik daar mee als ze dat zeggen. Hij ging een auditie regelen op VTM. Ronny Waterschoot nam mijn auditie af. Ik kreeg 8 min en heb er 12 gekregen. Ze hebben allemaal zitten lachen. Hij vond me goed, maar had een aantal bedenkingen. Ten 1e : mijn taal. Hij vroeg of dat ook in het algemeen Nederlands kon. Nu kan je met mij alle discussies aan gaan, maar ik zal altijd een maar hebben. Wat logopedie en wat laatste nieuwe woorden en dan kan dat wel, maar programma’s als Kotmadam en Gaston en Leo zijn ook niet in AN. Volgens hem zouden mensen uit West Vlaanderen en Limburg het er moeilijk mee hebben omdat ze daar veel kijkers hadden. Ik zei hem: ‘Het is niet dat ze mij niet verstaan, maar die hebben te weinig verstand om dat te kunnen begrijpen.’ Daar kon hij blijkbaar niet mee lachen. En ten 2e: wie is Zsa Zsa Lamor? Door Studio 54 ken ik nu wel tal van Bv’s, maar als hij niet buitenkomt dan is dat mijn fout niet. Ben ik nu te grof geweest, weet ik niet, maar er is niets van gekomen. Maar het blijft 1 van mijn grootste dromen: Ik wil graag een eigen TV programma.

Onlangs zei iemand tegen mij: Zsa Zsa is een talent maar door haar grofheid blokt ze een nationale en internationale carrière af. Ben je het daar mee eens?

Neen, want dan moet je Iris Savaga maar eens gaan bekijken in London. Die zetten ze voor de koningin en die is super grof. Iedereen loopt hoog op met Bianca del Rio van Ru Paul. Die heeft een internationale carrière en is op het podium racistisch. Ik heb ze live gezien in New York en die was zo erg de negers aan het uitmaken dat ik dacht ze haar gingen slaan. Dus ben ik grof? Denk het niet… maar het is weer jaloersheid van die persoon waarschijnlijk.

Ze noemde zelfs het woord ‘onderbroekenhumor’. Is Vlaanderen klaar voor deze humor?

Ik besef ook wel dat je op TV minder kan dan dat ik nu doe. Je gaat mij niet vertellen dat Philip Geubels alles zelf schrijft. Dat is met een team en ik verwacht dat dat met mij ook zal gebeuren. Als TV zegt dit kan niet, dan pas je je daaraan aan.

Jij bent de leading lady van Studio 54, Juice Berry in Twilight, je hebt je eigen shows, Antwerp Pride…. Kijken mensen op je neer?

Ik had nooit verwacht dat ik op deze leeftijd zoveel aanzien zou hebben en zoveel jaloersheid moet meemaken. Dat is ongelooflijk. Ik heb het daar 3j geleden heel moeilijk mee gehad omdat ik een aura rond mij hebben hangen waar iedereen bang van is. Maar als iemand de moeite doet om mij beter te leren kennen, dan zie je een ander mens. Dan zie je dat Zsa Zsa een façade is. Ik ben al een paar keer met mensen op reis geweest van het uitgaans milieu en die willen allemaal terug met mij op reis gaan. Ik heb mensen die mij verdedigen en al diegene die moeilijk doen, dat is pure jaloersheid.

Het showqueen milieu anno 2017 is zo verschillend met vroeger. Heb je het gevoel dat iedereen showqueen wil worden en dat het een rage is?

Ik denk dat het vooral voor het geld is dat ze dat willen doen. Je hebt er dan een paar die onder de prijs willen werken. Maar klanten gaan op den duur wel zien waar de kwaliteit zit. Ik zeg steeds: Shirley Bassey kunnen we allemaal doen, maar komisch doen of iemand begeesteren dat is niet eenvoudig. De top van showqueens die al jaren werken, die kunnen dat wel.

Ik heb die generatie ook weten beginnen, maar heel veel nieuwe showqueens beginnen bijvoorbeeld hun carrière in Que Pasa en je hebt de showqueen awards. Hoe sta je tegenover de nieuwe generatie?

Er zijn er zeer zeker goede bij. Bij Miss Travestie Antwerpen in Bonnaparte zie ik vaak goede kandidaten. Met de nieuwe showqueens die in Que Pasa optreden heb ik het soms een beetje moeilijk, maar dat ligt aan mezelf omdat die muziek kiezen waar ik nog nooit van gehoord heb. Ik ben niet mee met de muziek van nu. Die Rihanna toestanden boeien me niet en dat zal nooit mijn genre worden. Die kunnen dat misschien goed lippen, maar ik denk niet dat ze het 25j kunnen volhouden zoals mij.

Ben jij streng naar nieuwe showqueens: ‘als je het niet kan, stop ermee’?

Ja, waar ik gek van word is dat je helemaal in het wit staat en zwarte schoenen aanhebt of omgekeerd. Ik heb dat ooit tegen een showqueen gezegd. Ze was er niet goed van. De afwerking laat soms ook te wensen over. Ze komen dan met een legging uit een 2e hands winkel of kapot gescheurde kousen. Geef me dan maar de pluimen en de glitterkostuums. Mensen komen daar ook voor bij Mask’ara: schmink, hoge hakken, kostuums.

Als een showqueen een verkiezing heeft gewonnen, beginnen de discussies op facebook. Kunnen die het licht in elkaars ogen niet zien?

Neen, geen enkele. Dat is allemaal jaloersheid en nijd. Dat is onvoorstelbaar. Ik heb dat nooit begrepen. Onlangs hebben ze me gefilmd over een uitspraak die ik zou gedaan hebben over iemand in Gran Canaria. En ik kreeg een berichtje van een showqueen die dacht dat het over haar ging in Mykonos. Als ik het nog maar uitspreek, dan denk ik: heb jij nu echt op dat eiland niets anders te doen dan in die pot te liggen roeren? Ik doe dat niet gemakkelijk op facebook, maar zeg het wel in hun gezicht.

Zijn jouw acts nog van deze tijd?

Mijn acts zijn nog goed voor Mask’ara en voor het concept dat wij willen doen. En ik vind mezelf zeker stilaan naar de oude kant gaan. Ik ben nu 48 en ben in de richting aan het denken: 55j en dan is het wel genoeg geweest. De nieuwe generatie is ook wel ‘Ru Paul Drag Race’ en dat zijn wel stuk voor stuk monumenten. Dat zijn zo een fantastische vrouwen: kostuums, make up… en dat mis ik hier. Maar ik blijf het zeggen, dat kost nu eenmaal veel geld.

In vergelijking met het buitenland, hebben wij een hoge kwaliteit aan showqueens?

Wij staan mee aangeschreven als één van de hoogste van Europa. Dus ja, we hebben we een zeer hoog niveau.

Wat kunnen mensen verwachten van jouw show in Elckerlyc?

Mijn vorige shows waren 20 en 21j Zsa Zsa en toen draaide het rond mij. Het was dan een act, ikzelf, een act, ikzelf. Nu is het 15j Maskara. Het draait rond de groep en niet rond mij. Ik doe evenveel als al de rest en zal wel zien dat er genoeg humor aanwezig is. De opbouw is iets anders en er zijn 2 delen. Nu begin ik en de rest volgt, wat anders is met de vorige shows. Waar ik nu al stress rond heb: een nog nooit eerder geziene finale!

Zijn er dingen die je tot aan je 55e nog graag wil doen?

Mijn grootste droom: ik zou heel graag een TV programma hebben. Dan zie ik het in het genre van commentaar geven op de Oscars, Rode Lopers, festivals. Wat Jani doet met kleding, wil ik in het algemeen doen. Ook een combinatie Dame Edna vs Paul de Leeuw. Maar aan die shows ging zoveel research vooraf. Iets dat nu moeilijk wordt met TV. Het voordeel is: al die dingen worden in de week opgenomen en dan zou ik in het weekend nog kunnen doen wat ik wil. Deze droom moet niet al te lang meer op zich wachten. De plannen zijn er om een vlog te starten met commentaar die ik geef over dingen die ik lees in kranten. En we zien wel welk effect dat heeft op internet.

Hoe lang ga je nog door met Mask’ara?

Nog minstens 5j en dan zien we wel.

De theatershow ’15 jaar Mask’ara’ vindt plaats in zaal Elckerlyc te Antwerpen. Er is een voorstelling op zaterdag 24 juni 2017 om 20.15u, en twee voorstellingen op zondag 25 juni om 14u en 20.15u. De afterparty op zondag is in Bonnaparte op de Grote Markt. Kaarten zijn te koop via facebook: Davy Bamps of denieuwekastaar@gmail.com

One thought on “Zsa Zsa Lamor: Mijn droom is een eigen TV-programma…

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.