In 2018 was er opnieuw een schitterende finaleshow met 12 kandidaten die hunkerden naar de sjerp van Mister Gay Belgium (MGB). Slechts één kon er winnen. De 32 jarige Bart Hesters uit Oost Vlaanderen was de verdiende winnaar en mag ons land een heel jaar vertegenwoordigen in binnen- en buitenland. We hadden een gesprek over zijn coming out, zijn leven als mister en uiteraard zijn doelen voor dit jaar.

Dag Bart, in juni 2018 ben je MGB geworden. Is het een crazy life tot nu toe?

Ja, maar een leuk crazy life. Het is druk, maar ik maak heel wat leuke dingen mee als mister. Ik kom op plaatsen waar ik anders nooit kom, ik ontmoet mensen die ik anders nooit zou zien. Het is een veelzijdig programma dat ik heb als MGB. Mij hoor je niet klagen.

Je bent 32j en komt uit Oost Vlaanderen. Wat doe je in het dagelijkse leven?

Ik werk binnen een woonzorg centrum (WZC) als zorgkundige. Tevens ben ik ook gespecialiseerd in de palliatieve zorg. Ik begeleid de mensen in hun laatste dagen van zodra de diagnose gesteld is dat ze palliatief zijn. Er wordt dan een zorgplan opgesteld voor de begeleiding tot aan het overlijden. Klinkt zwaar, wat het ook is, maar tegelijkertijd heb ik al heel wat mooie laatste momenten beleeft met residenten en hun familie. De dankbaarheid en voldoening die ik uit deze job haal is dan ook groot.

Hoe was jouw coming out?

Hevig en dat is heel zacht uitgedrukt. Ik ben vrij laat uit de kast gekomen. Dat was tien jaar geleden. Het grootste struikelblok was dat ik uit een relatie kwam van acht jaar met een meisje. Er waren trouwplannen. Dus dat was moeilijk voor beide families en voor haar. Ik kon mezelf heel moeilijk vinden als homo, maar je wilt eerlijk zijn met jezelf en je familie en niet in een leugen leven. Er was dan ook geen weg terug. Uiteindelijk is het de beste beslissing die ik ooit genomen heb in m’n leven.

Hoe heeft jouw familie gereageerd?

Ik heb een broer die homo is en later bleek mijn zus lesbisch te zijn. Voor mijn ouders was het in het begin een bittere pil om te slikken, wat ik ook wel snap, omdat ik de tweede was die uit de kast kwam. Bij mij waren er ook al trouwplannen, dus dat kwam harder aan bij hen. Er lag een grotere druk op mijn schouders. Achteraf zijn ze natuurlijk blij dat ik niet heb gewacht tot we getrouwd waren en er kindjes waren en hebben ze mij, mijn broer en mijn zus voor de volle 100% aanvaard zoals we zijn. We hebben de meest leuke familiefeestjes!

Had je het gevoel dat het moeilijker was om uit de kast te komen in een stad in Oost Vlaanderen dan in Antwerpen?

Ik ben van Lochristi afkomstig. Dat is eigenlijk een beetje de ‘boerenbuiten’. Iedereen kent daar iedereen. En dan nog drie kinderen van hetzelfde gezin die gay en lesbisch waren. Dat was moeilijk. We werden de eerste maanden nagekeken, maar hebben nooit negatieve reacties gekregen.

Natuurlijk is Antwerpen een gayfriendly city en voelt het voor mij aan dat je hier meer en sneller aanvaard wordt. Al is het geen provinciale aangelegenheid en is in een dorpje als Lochristi de verdraagzaamheid naar LGBTQ’s ook heel groot!

Vanwaar de beslissing om mee te doen met MGB?

Ik ben ooit naar de allereerste editie geweest van Mister Gay Vlaanderen. Toen deed er een vriend van mijn ex mee. Dan ben ik de verkiezingen een jaar of 2 uit het oog verloren tot Raf Van Puymbroeck won. Die heeft heel veel gedaan voor de LGBTQ gemeenschap zodat de verkiezing terug veel meer in de spotlights kwam. De naamsverandering naar Mister Gay Belgium vond ik ook positief. Maar de laatste jaren zat ik in een relatie, had ik te veel werk of had ik andere uitvluchten om niet mee te doen. Al volgde ik het wel vanop een afstand. Ik ben nu anderhalf jaar single, tien jaar uit de kast en tien jaar aan het werken. Het leek me dan ook het goede moment.

Je hebt er ook je eerste trip opzitten. Hoe was die?

Om te beginnen heel spannend, want ik had nog nooit gevlogen. Maar het was super! We hebben ons daar heel goed geamuseerd, maar ook hard moeten werken in verschroeiende temperaturen. Het volgde ook snel op het behalen van mijn titel, wat heel mooi meegenomen was om mijn management beter te leren kennen.

Wat is jouw thema voor dit jaar?

Toen ik finalist was, was mijn thema ‘LGBTQ ouderen in de WZC’. Dit thema wil ik verder doortrekken binnen mijn jaar als mister. Al wil ik natuurlijk een ambassadeur voor de gehele LGBTQ-community zijn.

In Rotterdam wou men het eerste seniorencomplex oprichten voor roze ouderen. Wat vind je ervan?

Ik vind dat ok, zolang dat het de personen hun eigen keuze is als ze daar terecht komen. Als MGB wil ik af van het hokjes denken. Je creëert hierbij een soort isolatie van de maatschappij als je gaat starten met deze vorm van WZC. Ikzelf zou dat niet willen en wil me op latere leeftijd laten omringen door mannen én vrouwen in een WZC, ongeacht welke geaardheid ze hebben.

Volgens de oprichter zijn er mensen die de foto’s van hun partner weghalen en er over zwijgen tegen anderen. Deze mensen zijn volgens hem vaker eenzaam en trekken zich sneller terug. Daarom wil hij dit oprichten.

Als mister wil ik net dat probleem aanpakken. Hij gaat de problemen uit de weg en pakt ze niet bij de kern aan. Waarom halen ze die kaders weg en waarom durven ze zich niet outen?  Daarom heb ik ook voor dit thema gekozen omdat ik ook een gelijkaardig verhaal hoorde van iemand die geen kader van zijn overleden partner op zijn nachtkastje durfde plaatsen. Maar waar ligt het probleem:  bij het personeel? Krijg je minder goede zorgen? Gaat het om pestgedrag van andere bewoners naar deze personen toe?  Ik denk dat het belangrijk is om de maatschappij voor te bereiden op het feit dat er al oudere LGBTQ’ers zijn en dat ze in een WZC zullen terechtkomen.

Er is ook in België een congres geweest over dit thema met verrassende resultaten.  Ten eerste stelde men vast dat LGBTQ ouderen angst hebben voor WZC vanwege openlijke discriminatie, verborgen discriminatie vanwege standaardformulieren, verlies van identiteit, het niet erkend worden van de partner en gebrek aan privacy.

Ik kan me vinden in deze punten. Bij je eerste contact in een WZC krijg je van je dienst standaard vragen zoals: ben je getrouwd geweest en heb je kinderen? Dat zijn vaak al heel intimiderende vragen. Daarbij hebben mensen zoiets van: ik laat mijn vertrouwde huis achter om hier in een klein kamertje te komen wonen. En dan krijgen ze de eerste dag deze vragen. Ik ben voorstander om de vraag open te trekken met vragen als ‘heeft u of had u een partner’. Met deze open vraag kan je nog beslissen om iets te zeggen of niet. En een privacybeleid is in ieder geval al aanwezig in elk WZC, al moet je er natuurlijk op blijven inzetten dat medewerkers dit effectief ook toepassen.

Tweede punt: LGBTQ ouderen vragen geen speciale behandeling, ze vragen geen voorkeursbehandeling, maar een gelijkwaardige behandeling. Ook erkenning van specifieke noden en bezorgdheden. Tevens kennis en een houding van het personeel en beleidsvorming.

Dat is absoluut waar. Ik zou niet weten waarom je al LGBTQ’er een voorkeursbehandeling zou wensen. Ik denk dat ze daarom nog vaak bang zijn van een WZC. Stel dat ze 2 oudere gays samen aan één tafeltje in de cafetaria zetten omdat ze net gay zijn. Dat zou fout zijn. Zij willen gewoon bij de rest horen. De focus ligt er net op dat ze gelijk behandeld worden en dezelfde zorgen krijgen van het personeel.

Nu ga ik je tegenspreken want het derde punt zegt: LGBTQ ouderen vragen eigen WZC, eigen getto vorming en LGBTQ vriendelijk.

Dat een WZC LGBTQ vriendelijk is natuurlijk een must en wil ik ook naar streven!

Maar een aparte getto, daar ben ik het niet mee eens.  Je creëert weer dat hokje, een afzondering van de maatschappij. Ik denk ook dat het een beperkte groep is die dat wil, maar zeker niet iedereen. Ik denk dat dit dus een heel persoonlijke vraag is die voor iedereen anders ingevuld kan zijn.

Conclusie van het onderzoek: seksualiteit is nog steeds een taboe in WZC, LGBTQ ouderen hebben schrik om de stap te zetten naar de residentiele ouderenzorg, ze vragen erkenning van hun specifieke noden en bezorgdheden, ze willen zelf het type instelling kiezen waar ze heen gaan en ze zijn bang alleen te komen te staan als ze zwaarbehoevend worden omdat ze vaak geen kinderen hebben. 

Dat klopt. Het is iets dat ik graag wil aanpakken als MGB. Maar ook: wat met ouderen die met HIV besmet zijn? Die gaan ook een specifieke zorg nodig hebben. Wat met transgenders?  Ik wil het totaal pakket aanpakken. Je kunt je focussen op de oudere LGBTQ’ers, maar je moet je ook focussen op het bestuur van de WZC, medewerkers en belangrijk studenten die op een dag in de zorg terecht komen! Ben je als WZC klaar om een LGBTQ vriendelijk beleid op te starten? Is je personeel voorbereid om b.v. om te gaan met transgenders? Dat er bijvoorbeeld op een discrete en serene manier met de vroegere operaties omgegaan wordt. Niet dat collega’s in de gang staan te roddelen over wat ze gezien en gehoord hebben.

Hoe wil je dat aanpakken? Woorden zijn goed, maar daden zijn beter.

In mijn finalistenperiode als MGB heb ik een paar WZC bezocht. En daar heb ik gepraat over wat ik wou doen. Nu ik MGB ben wil ik ze effectief gaan bezoeken en in confrontatie komen met oudere LGBTQ’ers. Maar me ook richten tot mensen die in de zorg werken of er gaan werken. Maar wat we concreet gaan doen zal in februari 2019 uit de doeken gedaan worden.

Hoe bereid je je voor op de MGW verkiezing?

Ik ga een goede campagne bedenken en ben al gaan horen bij de vorige misters welke tips ze me kunnen geven. En uiteraard goed sporten. Ik kijk er heel hard naar uit om België te vertegenwoordigen in Zuid-Afrika!

Hoe gaat jouw verdere jaar er nog uitzien?

We zijn volop bezig met de campagne waar we tijdens de kick off van MGB 2019 meer over gaan vertellen. Ik focus me ook op de goede doelen die er zijn in België zoals ‘Rode Neuzen Dag’ en ‘de warmste week’. Ik heb ook mijn campagne ‘house + love= home’, dat een echt succes was tijdens Antwerp Pride. Daarom gaan we er ook nog mee  op promotour doorheen België.

Er komen nog heel leuke, uitdagende dingen aan!

Ook zijn we bezig met de nieuwe editie waarvoor je nog steeds kan inschrijven tem eind 2018 via de website.

www.mrgaybelgium.be